Geth - Piece, maszyny i urządzenia piekarnicze.

Jak Twoi znajomi zareagowali na wiadomość, że jedziesz na praktyki do Polski?

Dla Ekwadorczyka wyjazd do Europy to fantastyczna sprawa. Większość moim rodaków na informację, iż wybieram się do Europy pytało, czy to Francja, Niemcy, Hiszpania, czy Włochy? Jak przyznałem się, że jadę do Polski byli zdziwieni, ale uznali, że przede mną ciekawa przygoda.

Jestem pozytywnie zaskoczona Twoją wiedzą na temat historii Polski.

Wiedzę o historii Polski zdobywałem latami czytając dużo książek o holokauście, zupełnie nie wiedząc, że kiedykolwiek odwiedzę Polskę. Oczywiście podczas pobytu w Polsce nie mogłem pominąć obozu w Auschwitz. To przygnębiający obraz rzeczywistości ubiegłego wieku.

Jakie uprzedzenia miałeś przed przyjazdem do Polski?

Moje obawy dotyczyły stereotypu o Polakach, ludziach nieuprzejmych o rasistowskim nastawieniu. Niestety to się potwierdziło. Ludzie z programu wymiany studenckiej IAESTE oraz pracownicy GETH okazali się być fantastyczni, ale codzienność może utrudniać życie. Ludzie na ulicach, wlepiali we mnie oczy (ze względu na inny kolor skóry?), pytani o informacje niechętnie udzielali wskazówek. Spędziłem cudowny czas w Polsce, nie mam podstaw, by na cokolwiek narzekać. Jedyne, co trudno mi było zaakceptować, to rasistowskie zachowania Polaków.

Czy raport, który przygotowałeś podczas praktyk wniósł wiele do Twojej edukacji?

O dziwo, tak. Nawet bardzo dużo. Nigdy wcześniej w żadnym zakresie nie przygotowałem tak kompletnej analizy rynku. Spojrzałem na nasz kraj z innej perspektywy. Zadanie to pozwoliło mi zrozumieć, jak przygotować się w przyszłości do otwarcia przedstawicielstwa w Ekwadorze.

Jak oceniasz nasz krajobraz?

Polski krajobraz i pogoda są niesamowite, może dlatego, że tak bardzo różne od naszego. Mamy dwie pory roku suchą i deszczową. Zachód słońca jest zawsze o 18.00. Podobały mi się u Was, długie letnie wieczory. Mój kraj można podzielić na 4 rejony: dżungla/Amazonia, nadbrzeże wzdłuż oceanu Spokojnego, wyspy Galapagos i środkowy obszar/góry. Stolica Ekwadoru leży na wysokości 2 800 m (jest to druga najwyżej położona stolica na świecie). Byłem w Zakopanem i mimo, iż mój kraj leży w górach, w Zakopanem było zupełnie inaczej. Na naszym obszarze występują trzęsienia ziemi, mamy czynne wulkany. Poznałem wiele rejonów Waszego kraju i muszę powiedzieć, że pokochałem Wasz krajobraz.

Co oznacza dla Ciebie reprezentowanie kraju za granicą?

Reprezentowanie mojego kraju za granicą odbieram jako misję, myślę, że robię to godnie. Jestem otwarty i życzliwy, bo tacy też jako naród jesteśmy. Czuję się świetnie na parkiecie, jak wszyscy Ekwadorczycy, to swego rodzaju żywa wizytówka mojego kraju.

Czy chleb w Waszym kraju jest często spożywany, jaką rolę odgrywa?

Jemy chleb codziennie, jest on ważną częścią naszych posiłków. Chleb nie jest natomiast traktowany jak sacrum. Znam takich ludzi, którzy nie jedzą chleba w ogóle. Dla nas chleb jest częścią posiłku lub przekąską, czasami jadamy go jako danie główne, kiedy brakuje czasu na „słuszny” posiłek.

Czy mógłbyś zostać w naszym kraju na stałe?

Bardzo bym chciał. Czasami nawet sobie to wyobrażam.

Kosztowałeś polskiej kuchni, co smakowało Ci najbardziej?

Żurek, był przepyszny. Polskie jedzenie jest b. dobre, choć kuchnia mojego kraju smakuje mi lepiej. Jak tylko wrócę do kraju przez cały dzień będę objadać się platanami przygotowanymi na milion sposobów (banany warzywne). Mamy w naszej kuchni zwyczaj spożywania grillowanych świnek morskich. Nie jest to moja ulubiona potrawa, ale wiem, że u Was budzi odrazę. Jemy też zupę z krwi wołowej.

Wasze społeczeństwo podzielone jest na warstwy społeczne. Czy awans społeczny jest możliwy?

Podział na warstwy jest zakorzeniony w kulturze. W teorii zawsze możesz mieć więcej pieniędzy, zdobyć lepszą edukację i awansować do klasy wyższej. Niestety dobra edukacja jest płatna. Dlatego biedni zdobywają wiedzę zaledwie na poziomie podstawowym, niewystarczającym do kariery zawodowej. Ludzie z klas najniższych służą bogatszym w ich domach. Miłość między przedstawicielami różnych klas jest możliwa, ale małżeństwo już nie. Nie ma oczywiście żadnego zakazu, jednak mezalians jest społecznie nie do zaakceptowania.

Opowiadałeś o swoim charytatywnym zaangażowaniu w sierocińcu. O tym, jak zaprosiłeś grupę sierot

do najdroższego hotelu w okolicy na lody. To dzieci z klas najuboższych.

Życie w duchu Ewangelii zostało wpojone mi przez Rodziców. Jednym z ważniejszych fragmentów Biblii dla mnie są słowa „Cokolwiek uczyniliście jednemu z moich braci, mnieście uczynili.” Dzieci, którymi się opiekuję w sierocińcu to nie praca charytatywna, to przebywanie wśród przyjaciół. Ja i moja rodzina traktujemy godnie ludzi z klas uboższych.

Czy wycieczki do dżungli amazońskiej są niebezpieczne?

Są już przetarte szlaki w dżungli, które są „w miarę” bezpieczne, Należy pamiętać, by zawsze być w grupie. Dżungla to jedno z najpiękniejszych miejsc, w jakich kiedykolwiek byłem. Spotkać tam można anakondy, jaguary, węże, krokodyle, aligatory, kajmany i piranie.

Podczas programu, w którym bierzesz udział, spotkałeś studentów z całego świata. Która grupa narodowościowa jest najbardziej podobna mentalnie do Ciebie?

Szybką nić porozumienia złapałem z przedstawicielami Ameryki Łacińskiej, Brazylijczycy oraz Hiszpanie są mentalnie najbardziej podobni do mnie.

Jak oceniasz mentalność Polaków w zderzeniu z przedstawicielami Ameryki Łacińskiej?

Jestem wręcz zaskoczony, jak bardzo Ekwadorczycy różnią się od Słowian. Ekwadorczycy są bardziej otwarci, przyznam, że sporo kosztowało mnie nawiązanie nowych znajomości ze Słowianami (oprócz przedstawicieli IAESTE). Ogólnie też zauważyłem, że pokonujemy trudności życiowe inaczej. Jako Ekwadorczyk rozwiązywałem swoje problemy (choćby w akademiku) w sposób grzeczny, w odpowiedzi spotykałem się jednak z brakiem uprzejmości, ludzie byli raczej zamknięci, nie wykazywali troski o los innych. Jedno moje spostrzeżenie. Wy Krakowianie, nie jesteście świadomi, jakie macie szczęście z faktu bycia Europejczykiem, z faktu mieszkania w jednym z najpiękniejszych miast Waszego kontynentu. Żyjecie w kraju, który może nie jest najbogatszy, ale nie macie korupcji. Moja 2 miesięczna podróż po Polsce była cudowna, ale jako społeczeństwo jesteście inni, dla mnie jest to na tyle intrygujące, że chciałbym jeszcze zgłębić wiedzę na temat Waszego społeczeństwa.

Jakie miejsca zarekomendowałbyś Polakom w Twoim kraju.

To zależy od budżetu. Jeśli ktoś ma dużo pieniędzy polecam wyspy Galapagos – obowiązkowo. Jeśli budżet na podróże jest mniejszy: Quito, Puerto Lopez, park narodowy Isla de la Plata, Banos, Cuenca, Tena, Cuyabeno, Ayampe.

Czy plemię Keczua zachowuje swoje dawne tradycje?

Już niemal nie ma reprezentantów tego plemineia. Ale mamy za to inne etniczne grupy, jak Salasacas, Otavalos, które mówią w języku Keczua. Różnią się od pozostałych obywateli wyglądem, ubraniem, makijażem, biżuterią i sposobem, w jaki komunikują się z innymi.

Ekwador był przez wiele lat kolonią hiszpańską. Jak oceniany jest ten okres w historii?

Okres kolonializmu to smutny czas w naszej historii. Jest to okres niewolnictwa, mordowania ludzi i nadużyć ze strony Europejczyków. W Ekwadorze nadal mieszkają Hiszpanie, ale czas goi rany i nienawiść nie przesłania nam życia obok siebie.

Jakie marzenia mają młodzi w Waszym kraju?

Z pewnością możliwość podróżowania po świecie bez wizy, praca za granicą i korzystanie z benefitów po przejściu na emeryturę.

Jaka jest pozycja społeczna kobiet w Ekwadorze?

W Ekwadorze kobiety i mężczyźni nie są równi, co jest rzeczą fantastyczną, ponieważ kobiety mają w społeczeństwie inną rolę do spełnienia. Natomiast jeśli chodzi o pracę są dyskryminowane: nie mają takich samych możliwości awansu. Znam osobiście kobiety, które świetnie wypełniają swoje obowiązki w pracy, są zdolne, ale zarabiają mniej, niż mężczyźni na podobnych stanowiskach.

Czy rodzice w Ekwadorze otaczani są bezwzględnym szacunkiem?

Tak, rodzice w moim kraju mają duży autorytet, ich rola w życiu ich dorosłych dzieci jest znacząca. Brak akceptacji mojego wyboru studiów, zmusił mnie do zmiany kierunku. Postawienie na swoim pozbawiłoby mnie wsparcia finansowego.

G

dybyś miał zamieszkać w Polsce i zabrać ze sobą trzy rzeczy z Ekwadoru, co by to było?

Moje swetry z wełny z lamy, po za tym nie lubię przywiązywać się do przedmiotów.

Czego Ekwadorczycy powinni nauczyć się od Polaków i odwrotnie czego my Polacy od Was?

Ekwadorczycy powinni nauczyć się od Was dumy narodowej. Zauważyłem, że jesteście dumni z faktu bycia Polakiem. Jesteście krajem, który przetrwał wszystko. Polacy powinni nauczyć się od Ekwadorczyków uprzejmości.

Czego będzie Ci brakowało po powrocie do kraju?

Delikatnego powiewu znad Wisły, przyjaciół, Rynku Krakowskiego, zachodu słońca, pierogów, wolnego czasu, escape roomów, dzielnicy żydowskiej, lodów i piwa.

Z jakimi doświadczeniami wracasz do swojego kraju?

Nigdy nie zapomnę, jak dobrze zostałem przyjęty przez pracowników firmy GETH. Jak mili byliście dla mnie. Nauczyłem się być lepszym pracownikiem poprzez interakcje z ludźmi. Przekonałem się, że jestem dumny z bycia Ekwadorczykiem, i z dumą przynależę do Ameryki Łacińskiej.

Dziękuję za rozmowę.

Małgorzata Majdan